Sanok – Skansen

This slideshow requires JavaScript.

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku – pierwsze i największe pod względem liczby zgromadzonych obiektów muzeum etnograficzne w Polsce założone po drugiej wojnie światowej. Położone jest na terenie Białej Góry, części dzielnicy Wójtostwo na prawym brzegu Sanu, u podnóża Białej Góry w paśmie Gór Sanocko-Turczańskich. Park etnograficzny zajmuje powierzchnię 38 ha. Muzeum otwarte jest przez cały rok… Ze względu na znaczenie dla kultury regionu było pierwszym założonym po II wojnie światowej muzeum etnograficznym w Polsce, które dzięki kontaktom zagranicznym uzyskało jeszcze w latach siedemdziesiątych status samodzielnej placówki administracyjnej i naukowej, z pierwszym w historii polskiego muzealnictwa statutem typu skansenowskiego. Statut Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku był pierwszym tego rodzaju aktem prawnym w Polsce i posłużył następnie wielu innym placówkom do opracowywania własnych statutów normujących działalność powstających parków etnograficznych… W 1961 do MBL została przeniesiona ujawniona w 1958 w Dąbrówce Ruskiej XVII-wieczna chałupa z tzw. tragarzem na którym wyryto inskrypcję A. D. 1681, a ponadto dom wyrobnika dworskiego ze wsi Niebocko oraz cerkiew z 1750 roku pochodząca ze wsi Rosolin… Z inicjatywy Aleksandra Rybickiego w Parku Etnograficznym powstała również pierwsza w Polsce stacja doświadczalna środków do konserwacji drewna zabytkowego. Za jego czasów powstały w Sanoku również dwie pracownie: konserwatorska i budowlana, które funkcjonują do dzisiaj… Budynek administracyjny muzeum (mieszczący m.in. kasy biletowe) na terenie Skansenu, stanowi dworek Stupnickich, o zwyczajowo przyjętej nazwie „koci dworek”, położony pierwotnie przy ulicy Tadeusza Kościuszki w Sanoku, w miejscu obecnego umiejscowienia Pomnika Tadeusza Kościuszki…Pierwszym dyrektorem Muzeum Budownictwa Ludowego był Aleksander Rybicki (1958-1972)… W zakresie zainteresowań Muzeum w Sanoku znajduje się kultura ludowa, budownictwo mieszkalne, gospodarcze, przemysłowe i sakralne wszystkich grup etnograficznych. Obiekty przenoszone do skansenu prezentują formy typowe dla wymienionych grup etnograficznych, jest to najlepszy sposób na ocalenie od zapomnienia i objęcie ochroną (Wikipedia). Tyle informacji, oraz dużo wiecej szczegółów, można znaleźć na Wikipedii. Faktycznie, skansen jest bardzo duży i potrzeba sporo czasu, aby spokojnie obejrzeć tę wioskę z dawnych czasów. Pomimo wielu odwiedzających ten skansen, nie czuje się tutaj tłoku, ani pośpiechu zwiedzających. Sprawia to dodatkową przyjemność z przebywania w tym miejscu. Poszukiwacze pamiątek, czy rękodzieła rzemieślniczego, na pewno znajdą tu coś dla siebie. Niespiesznie spacerując po skansenie, można się w pełni zrelaksować. Na pewno jest to miejsce, które można odwiedzić kilkakrotnie, bo jest tu co oglądać.