Zamek w Pszczynie – w istocie pałac, dawna rezydencja magnacka w Pszczynie (niem. Pless) na Górnym Śląsku, która powstała w miejscu obronnego gotyckiego zamku z początku XV wieku, zbudowanego zapewne w miejscu wcześniejszej fortyfikacji. Następnie zamek przebudowano w XVI wieku w stylu renesansowym, a w XVIII wieku w stylu barokowym i ponownie w XIX wieku w stylu francuskiego baroku z czasów Ludwika XIII. W średniowieczu własność między innymi książąt opolsko-raciborskich, książąt opawskich i książąt cieszyńskich. W latach 1548–1765 należał do śląskiego rodu Promnitzów, 1765–1847 książąt Anhalt-Köthen-Pless, a od 1847 książąt Hochberg von Pless z Książa. W latach 1870–1876 dokonali oni przebudowy zamku, na skutek której uzyskał on swój obecny kształt architektoniczny w stylu neobarokowym. Wraz z zabytkowym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 156 ha tworzy zespół pałacowo-parkowy. W 1946 zamieniony na muzeum, obecnie działające pod nazwą Muzeum Zamkowe w Pszczynie. W przeciwieństwie do wielu innych zamków i pałaców na Śląsku, zniszczonych na skutek działań II wojny światowej i bezpośrednio po niej, w zamku w Pszczynie zachowało się oryginalne wyposażenie i meble, które sprawiają, że jest on obecnie jednym z najcenniejszych zabytków architektury rezydencjonalnej w Polsce. (Wikipedia). Faktycznie, Zamek, ale z wyglądu, to bardziej Pałac, jest wart tego, aby go odwiedzić i zwiedzić. Wystrój zamku (pałacu), jest wyśmienity. Koniecznie trzeba pospacerować po pięknym parku, wypić kawę, czy herbatę wśród zieleni z widokiem na zamek (pałac). Smak kawy (określenie smak jest na wyrost, bo trzeba mieć dużą wyobraźnię smakową, aby się go tam doszukać) rekompensuje widok na Zamek (pałac), widziany z drugiej strony wody. Nam udało się to wszystko zobaczyć w kilka godzin. Mam nadzieję, że do Pszczyny powrócimy (niekoniecznie na kawę), bo jest to jedno z tych miejsc, które, po prostu, trzeba zobaczyć na własne oczy.
Visitor counter
-
