Narwiański Park Narodowy został utworzony w 1996 r. Jest położony w województwie podlaskim. Powierzchnia parku wynosi 6 810 ha, powierzchnia otuliny 15 408 ha. Park obejmuje swoim zasięgiem bagienną Dolinę Górnej Narwi na odcinku Suraż – Rzędziany. Nazywana jest ona “polską Amazonią” i uznawana za jedną z ostatnich w Europie naturalnych, regularnie zalewanych dolin rzecznych. Najważniejszym walorem przyrodniczym parku jest unikatowy charakter rzeki. Narew w jego granicach płynie wieloma korytami, które rozdzielając się i łącząc – tworzą nieregularną, skomplikowaną sieć. Wielkim bogactwem Parku i skraju doliny jest awifauna. Stwierdzono tu występowanie ponad 200 gatunków ptaków, wśród nich 28 zagrożonych w skali światowej lub europejskiej. Symbolem parku jest sylwetka błotniaka stawowego. Są tu jeszcze takie rzadkie gatunki ptaków, jak: bataliony, brodźce, bekasy, bąki i wodniczki. Tereny parku zamieszkuje również około 40 gatunków ssaków, m. in.: dzik, jeleń, sarna, łoś, bóbr, lis, tchórz zwyczajny, gronostaj, wydra, kuna i inne. Występuje tu 13 gatunków płazów, liczne gatunki ryb (płoć, szczupak, lin, jaź, różanka, piskorz, śliz, węgorz). Na terenie parku zorganizowano szlaki piesze, wodne, rowerowe oraz ścieżki edukacyjne (www.polska.travel/pl). To miejsce, po prostu, trzeba zobaczyć. Samochodem, najlepiej dojechać do miejscowości Śliwno. Tu zaczyna się kładka, którą można spacerować po bagnach. Dodatkową atrakcją jest kilka pontonów(?), a właściwie mini promów, przeciąganych, za pomocą własnych mięśni, linami. Wokół cisza i spokój, którą czasem przerwie glos jakiegoś, zabłąkanego ptaka. Wspaniały relaks, a zarazem spacer. Nie ma, niestety, już wiele takich miejsc. Dlatego, jeszcze raz powtórzę, to miejsce, po prostu, trzeba zobaczyć. Tyle i aż tyle.
Visitor counter
-
